Çizgilerimiz hep teğet geçti birbirine.. Doğrularımız eğri hayata. Tam bir açı yapıyoruz birbirimize doğru, Tam olucak bu sefer diyoruz. Kesicez özlemleri 90 derece. Ve ve hayatımızın yönü değişicek paralel gidicez birbirimize.. Ama o an, işte o an bi acı oku gelip vuruyor bizi ve yine bize teğet geçip gidiyoruz uzay boşluğuna..
Hayat bize oklarını hep acıyla fırlattı sevgili.. Kanser bir aşk bizimkisi.. Ve biz iki şizofren ruhuz seninle.. bir okadar birbirine tutsak bir okadar birbirine zıt.. biz kaçtıkca ruhlarımız koşuyor ''biz'' denen beceremediğiimiz o birliktelik olgusuna..
Delice özlüyoruz birbirimizi, delice istiyoruz ''biz'i kimseler bilmeden. Ama acılar.. o bitmek bilmeyen tüketilemeyen acılar.. Kırıyor ani bir açıyla kolumuzu kanadımızı.. Açılamıyoruz acılardan ''biz' derinliklerine..
Yaşanmışlıgımın yaşanmışlığının yaşanmışlığımızın ardından kalan son mecalimiz, son nefesimizle yaşatmaya çalışıyoruz birbirimizi birbirimizin içinde... Sınırlar hep ''acı''dan. Küçük bir kayaya tutunmuş, iki yosun parçası gibi savruluyoruz. Savuruyor hayatın azgın dalgaları bizi bizden uzaga.. Ayazda artık tüm hislerimiz.. kuytuar bize düşman, biz kuytulara yabancı.. Benliğimiz Esir 'biz''siz 'biz'' kıyılarında.. ruhsuzuz artık. Bedenlerimiz öylece duruyor yanyana saglam.. ruhlarımız bize uzak ve paramparca.
Gözlerim çağlıyor gene bak. Karanlıkta sayısız inci döküyorum senin özlemine.. Gözümdeki yaşlar sana adanmış bi dilek.. Yaşları dindirmekse sana verilmiş yalnız sana lütf edilmiş bi yetenek..
Ölye bi kaos esir almış ki bizi bizden habersiz.. Kaçsak kaçamayız yakamıza yapışır yıkar yok eder bizi bizdeki biz ruhu.. Kalsak, kalsak kalamayız mayamız ayrılıktan...
önemsiz bi saat
önemsiz bi gün önemsiz bi yıl...
önemsiz bi hayat tarafından önemli bir ruha ..
Konu: Öylesine iste.. 
